Jelte Rep en Lourens Meeuwsen uit Hilversum reconstrueerden de laatste jaren het leven van een Joodse familie die tijdens de Tweede Wereldoorlog in hun straat woonde. Het resultaat is een documentaire en een boek.

Bij toeval ontdekte Lourens Meeuwsen dat volgend jaar voor de woning van zijn buren struikelstenen worden geplaatst. Dat ter nagedachtenis aan het gezin Frank dat daar woonde en tijdens de Tweede Wereldoorlog is weggevoerd en vermoord. "Er zijn natuurlijk heel veel Joden weggevoerd en we weten er zo weinig van", vertelt Lourens. "Dat gaf ons wel het doorzettingsvermogen om dit verhaal boven water te krijgen."

Dat was voor hem het startpunt om samen met zijn overbuurman Jelte Rep te duiken in het verhaal van het gezin. Jelte had in het verleden ook al een deel van de geschiedenis van de woning uitgezocht. Ook hij wilde meer weten van wat zich achter de voordeur van Hendrick de Keyserlaan 10 had afgespeeld. "Iedereen moet weten van zo'n tragische geschiedenis. Het is ook een eerbetoon aan die mensen, die we zomaar hebben laten gaan. Misschien speelt schuldgevoel ook wel een beetje een rol, hoewel ik er natuurlijk niet echt bij betrokken ben geweest."

"Onze strijd tegen de Duitsers"

Een half jaar zijn ze intensief met het onderzoek bezig geweest. De zoektocht in allerlei archieven was geen makkelijke, omdat er bijna niets van de familie Frank bewaard is gebleven. Het gezin bestond uit vader David Frank, moeder Marianne Frank-De Vries en zoons Jo David en Jacques. Lourens: "Foto's hebben we niet kunnen vinden. Dat is best wel confronterend, maar veel hebben we van het verhaal wel kunnen reconstrueren."

Jelte: "We wilden niet dat de Duitsers alles weggepoetst zouden hebben en wilden zoveel mogelijk terughalen. Het was eigenlijk onze strijd tegen de Duitsers." Hij ziet de documentaire ook als een waarschuwing, omdat volgens hem herhaling altijd op de loer ligt. "Als je de krant leest, zie je het in de wereld zich herhalen. Het is ook niet ondenkbaar dat het in Nederland ooit nog eens zou gebeuren. Het is daarom van belang om te onderkennen hoe zo'n machine in elkaar gestoken wordt."

De documentaire kent geen vrolijk eind. Vader David sterft in 1942 Auschwitz, zijn vrouw en twee kinderen worden in 1943 vergast in Sobibor.