Het waren roerige weken voor Henk Groenewegen (94) uit Hoorn. Hij mocht vijf jaar geleden op Veteranendag in de Ridderzaal vertellen over zijn belevenissen in Nederlands-Indië 70 jaar eerder. Dat bracht alle herinneringen aan een heftige tijd weer boven. Vooral die aan zijn grote liefde Jopie, die hij via briefwisseling leerde kennen.

Samen met zijn dochter bereidt Henk zijn toespraak zorgvuldig voor aan de keukentafel. Het is best lastig om te kiezen wat hij in die zes minuten gaat vertellen. Hij heeft tenslotte zoveel meegemaakt tijdens zijn missie in Nederlands-Indië. 

Wachtlopen

Een ervaring waar hij geen fijne herinneringen aan heeft en wil benoemen is het wachtlopen. Iets dat hij als heel zwaar heeft ervaren. Vlak na aankomst in Nederlands-Indië moest Henk helpen bij het bewaken van een vliegveld. Dat betekende wachtlopen in de nachtelijke uren. "We moesten om en om. Dus twee uur op en dan weer twee uur rust." Henk vond het vreselijk. "We stonden daar maar alleen in het donker. Uren te wachten, maar waarop? Te wachten op het onbekende."

Geestelijk verzorger

Na acht maanden mocht Henk stoppen bij het vliegveld en kreeg hij een nieuwe taak. Namelijk die van assistent geestelijk verzorger. En dat lag hem een stuk beter. Hij werd een luisterend oor voor zijn kameraden. "Ik herinner me nog goed dat het gebrek aan contact met thuis bij iedereen een grote rol speelde. Er kwamen kameraden naar me toe die vertelden dat hun vrouwen wilde scheiden. Ze hadden een ander."

Grote liefde

Zo af en toe kreeg Henk een brief van het thuisfront. Maar daar stond meestal niet zoveel bijzonders in. Op een dag stelde een kameraad aan Henk voor om een brief te sturen aan zijn nichtje Jopie. Henk had er weinig vertrouwen in, maar waagde het er toch op. 

Na een aantal weken kwam er een brief terug. Al gauw bleek dat Jopie en Henk elkaar helemaal hadden gevonden op papier. "Het waren echt inhoudelijke brieven. We schreven over boeken, films en over zaken die ons bezig hielden."

Uiteindelijk gingen er honderden brieven heen en weer en ontstond er een diepe verbondenheid tussen de twee. "Ik wist wel dat dit meer was dan gewoon een paar brieven. Wij voelden gewoon dat we bij elkaar pasten."

Na 3 jaar en 4 maanden keerde Henk terug naar Nederland. Daar ontmoette hij Jopie voor het eerst in levende lijve. Ze trouwden en kregen zes kinderen. 

Eerbetoon

In zijn toespraak in de Ridderzaal brengt Henk een ode aan zijn grote liefde in een mooi gedicht dat hij 70 jaar geleden voor haar schreef. "Het komt zo recht uit mijn hart en het spreekt de meeste mensen erg aan."